Po wprowadzeniu reformy oświaty, na bazie Szkoły Podstawowej w Wiadrowie, utworzono gimnazjum. Obiekt powstał w 1993 roku, kiedy oddano część dydaktyczną. Jednak baza była w ciągłej rozbudowie i w 1997 roku została oddana do użytku część sportowa z zapleczem. W 2001 roku, na wniosek Rady Pedagogicznej, Rada Gminy nadała szkole imię Janusza Kusocińskiego.

Rok 2017 był rokiem przełomowym, w całej Polsce zosta wprowadzona reforma oświaty, która zkładała docelowo wygaszenie gimnazjum, w których miejscu miały powstać 8-letnie szkoły podstawowe. Gimnazjum w Wiadrowie  zostało przekształcone w Szkołę Podstawową.

Gimnazjum im. Janusza Kusocińskiego mieści się w Wiadrowie. Jest to wieś z bardzo starą metryką. Dokument księcia Przemka Ścinawskiego z dnia 6 stycznia 1285 roku wymienia jako świadka Nikosza z „Wedderów”. Ów Nikosz wymieniany jest na dziesięciu innych dokumentach średniowiecznych z tego okresu. Ciekawe jest, że na dwóch kolejnych dokumentach zmienia się pisownia nazwy wsi: w 1286 „Wedderów”, a 1287 „Wedrau”. Dokumenty te świadczą, że już w XIII wieku Wiadrów był siedzibą rycerską. Teren ten był pierwotnie niezalesiony, żyzny, bardzo dogodny dla osadnictwa, prawdopodobnie już w pierwszej połowie XIII wieku pochodzi kamienny kościół p. w. Podwyższenia Krzyża Św., pierwotnie parafialny, podczas najazdu husytów 1430 roku pełnił funkcję twierdzy dla broniących się tam szesnastu mieszkańców wsi i proboszcza. Husyci spalili dwór szlachecki    i pozbawili życia jego obrońców, tylko schronionym w kościele ludziom darowali życie w uznaniu ich bohaterskiej obrony.

W XVI wieku właściciele Wiadrowa wznieśli na miejscu szlacheckiej siedziby pałac      z fosą, który w XVII wieku został przebudowany. Podobnie jak  w wielu okolicznych wsiach, tak i tu reformacja znalazła wielu zwolenników. Dla swego kultu protestanccy dziedzice przejęli kościół parafialny w Wiadrowie, dopiero w 1654 został przywrócony dla katolickiego kultu. W 1788 roku protestancka ludność wybudowała tuż obok katolickiego kościoła własną świątynię, by nie chodzić na nabożeństwa do oddalonego o 8 km Jawora. Prawdopodobnie gmina protestancka w Wiadrowie miała swego pastora i szkołę da dzieci. Nieliczni katolicy otoczeni byli duszpasterską opieką proboszczów  z Kwietnik lub pobliskiej Roztoki. W 1925 roku gmina ewangelicka założyła za wsią cmentarz, otoczono go murem, urządzono kaplicę. Po II wojnie światowej był nie użytkowany i popadł w ruinę. W pierwszych powojennych latach wieś nazywała się „Wojciechów”, ale wkrótce zmieniono ją na bardziej odpowiadającą średniowiecznej nazwie „Wedow” i obecnie nazywa się „Wiadrów”.